Sympozjum „Stara i Nowa Edukacja Jazzowa – słuchanie, nauczanie, uczenie się i tworzenie”
Zakład Kultury i Edukacji Muzycznej Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (PUNO) z sukcesem zorganizował pierwsze z serii sympozjów poświęconych edukacji jazzowej, które odbyło się 20 października 2024 pod hasłem „Stara i nowa edukacja jazzowa – słuchanie, nauczanie, uczenie się i tworzenie.” Sympozjum zgromadziło naukowców i praktyków muzycznych z Polski i zagranicy, tworząc przestrzeń do interdyscyplinarnej wymiany wiedzy i dyskusji na temat współczesnych wyzwań w pedagogice jazzowej.
Cel i tematyka
Celem tego wydarzenia było stworzenie platformy do dyskusji nad ewolucją edukacji jazzowej, która – jak zauważono podczas wystąpień – wymaga szczególnej uwagi w czasach dynamicznych zmian technologicznych i kulturowych. Sympozjum stanowiło solidne podstawy do dalszych spotkań, których tematyka skupi się na współczesnych trendach oraz przyszłości nauczania jazzu. Pierwsza edycja koncentrowała się na historii jazzu i pedagogiki jazzowej, dając uczestnikom możliwość głębszego zrozumienia źródeł tej formy muzycznej oraz związanych z nią metod edukacyjnych.
Jak podkreśla organizator sympozjum, mgr Leszek Kulaszewicz (PUNO), „zrozumienie przeszłości jazzowej edukacji jest kluczowe, aby móc skutecznie stawić czoła wyzwaniom współczesności i przyszłości.”
Prelegenci i wystąpienia
Wśród prelegentów znaleźli się uznani specjaliści z różnych ośrodków akademickich, którzy podzielili się swoimi badaniami i doświadczeniami. Wśród nich:
Dr Agnieszka Szajner (PUNO): “Tętno jazzu: rola edukacji muzycznej w rozwoju intelektualnym i kreatywnym dziecka”, gdzie omówiła specyficzny wpływ edukacji jazzowej na rozwój dzieci.
Prof. Monika Zytke (Uniwersytet Pomorski w Słupsku): “Korzenie jazzu”, przedstawiająca historyczne i kulturowe korzenie jazzu.
Dr Agata Kubiak-Kenworthy (University of West London): “When chord charts fail”, dotykająca tematu wyzwań teoretycznych w nauczaniu jazzu.
Mgr Aneta Witosz (PUNO): “Rola treningu słuchowego w edukacji jazzowej. Historia, współczesność i przyszłość”, omawiająca rozwój metod i treści treningu słuchowego.
Dr Marta Radwan (Brunel University London): “Rola śpiewu harmonicznego w nauczaniu idiomu jazzowego”, która szczegółowo przedstawiła ewolucję chórów jazzowych i zespołów wokalnych w kontekście świadomości harmonicznej wokalistów i aranżerów.
Dr Joanna Gorczyca (niezależny badacz): “Wokalistyka jazzowa w ujęciu historycznym – edukacja i estetyka”, gdzie przybliżony został rozwój estetyki jazzowej wokalistyki.
Dyskusja i wnioski
Sympozjum zakończyło się prezentacją podsumowującą autorstwa mgr Leszka Kulaszewicza (PUNO) na temat „Edukacji jazzowej od tzw. ulicy do tzw. akademii”, oraz moderowaną dyskusją, prowadzoną przez znakomitego specjalistę w obszarze historii jazzu dr hab. Grzegorza Piotrowskiego (Uniwersytet Gdański), który swoim wystąpieniem na wstępie i zakończeniu ciekawie i intrygująco przedstawił dynamiczny proces profesjonalizacji edukacji jazzowej i postawił wiele ważnych pytań o jej przyszłość.
Jak zauważono w dyskusji, edukacja jazzowa nieustannie ewoluuje, dostosowując się do zmian kulturowych i technologicznych, ale wymaga również odpowiedzialnego i świadomego podejścia, które równoważy kreatywność uczniów z solidnym fundamentem teoretycznym. Sympozjum to stanowiło ważny krok w kierunku nowoczesnej refleksji nad pedagogiką jazzową, której dalsze etapy rozwinięte zostaną w kolejnych spotkaniach planowanych przez PUNO.
Rada Naukowa:
Dr hab. Grzegorz Piotrowski (Uniwersytet Gdański) – przewodniczący
Dr Agata Kubiak-Kenworthy (University of West London)
Dr Marta Radwan (Brunel University London)
Dr Joanna Gorczyca
Komitet Organizacyjny:
Mgr Leszek Kulaszewicz (PUNO) – przewodniczący
Dr Agnieszka Szajner (PUNO)
Sympozjum „Stara i nowa edukacja jazzowa” to początek serii debat i spotkań, które mają na celu nie tylko pogłębianie wiedzy na temat jazzowej pedagogiki, ale także wspieranie współczesnych praktyk edukacyjnych w tej dynamicznej dziedzinie jak i wypracowanie użytecznych rekomendacji na przyszłość.
tegoroczną lekturą Narodowego Czytania został dramat Juliusza Słowackiego, Kordian.
Juliusz Słowacki napisał Kordiana podczas pobytu w Szwajcarii. Utwór po raz pierwszy ukazał się drukiem w 1834 roku w Paryżu i należy do najważniejszych dokonań literackich poety. Autor ukazał w nim obraz epoki i romantyczną wizję losów pokolenia polskich konspiratorów, punktem wyjścia czyniąc spisek podchorążych, związany z przygotowaniami do zamachu na cara. Główny temat odnosi się jednak wprost do powstania listopadowego, między innymi poprzez analizę przyczyn i skutków klęski wolnościowego zrywu. W kolejnych częściach dramatu przeplatają się motywy realistyczne i fantastyczne, a nastrojowa sceneria podkreśla symboliczny wymiar dzieła, którego kluczowym zagadnieniem jest kwestia narodowowyzwoleńcza. Na przestrzeni lat Kordian doczekał się wielu wydań i był chętnie wystawiany w teatrze. Do dziś pozostaje jednym z najczęściej interpretowanych i dyskutowanych utworów, zajmując poczesne miejsce w kanonie polskiej literatury.
Zapraszamy do wysłuchania fragmentów Aktu drugiego lektury, który zaprezentują nam pracownicy naukowi Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie oraz nasi byli studenci.